admin Mensen verzinnen dingen waar je als chihuahua niet op komt. Die gewoonte om steeds maar eten te verstoppen bijvoorbeeld. Hebben ze van dat heerlijke eten, moet er altijd een doosje omheen, of een blikje, of zo’n raar stukje doorzichtige huid waar ik wel eens eerder over heb geschreven en dat je er aan de achterkant weer uitpoept.
Goed, dan is dat eten dus verstopt, en dat verstopte eten gaat weer achter een deur of in een la. Dubbel verstopt dus. Wat is de zin daarvan? Eten verstop je omdat je niet wilt dat het van je wordt afgepakt. Als de bedoeling is dat Truus en ik er niet bij kunnen: missie geslaagd. Maar het mag best een onsje minder. Wij komen zo’n blikje toch niet in.
Mensen wel. Hun voorpoten zijn handiger dan die van ons. Aan zo’n blik of doosje zit altijd weer een lipje of hoekje dat ze met hun voorpoten kunnen beetpakken en afscheuren of opentrekken, want die lijken daarvoor gemaakt. Zelfs het eten van Truus en mij zit in zo’n blik! Ik bedoel: óns eten, maar toch verstoppen. Volgens mij vinden ze het gewoon mooi.
