admin Bij ons tijdelijke huis kan ik iets wat ik thuis niet kan. Thuis loop je de deur uit, de tuin in en als je er genoeg van hebt, ga je weer naar binnen. Heen en terug, heel simpel.
Hier, als je deur uitloopt en je blijft steeds maar de muur volgen, kom je uiteindelijk weer bij de deur. Dat is gek! De deur uit, eindje lopen, niet één keer in dezelfde richting en dan uiteindelijk weer uitkomen waar je bent begonnen. Net als met uitgaan. Ik ga dus uit rond het huis.
Het verschil met écht uitgaan is dat je, wanneer je uitgaat, nooit weet of je op straat iets te eten tegenkomt. Een rondje om het huis is behelpen. Hier zitten wel allemaal kleine beestjes in het hoge gras en de struiken die je thuis niet hebt. Dat dan weer wel.
Verderop, in het grote groene veld, is het nog veel mooier. Daar zitten muizen, en grote beesten met lange oren die je niet ziet maar prima ruikt, en die er als een haas vandoor gaan als ik ze eenmaal heb gespot. Daar wil ik dan achteraan, maar de lijn maakt dat onmogelijk. Ik vind dat pesterij. Trekkend aan die lijn word ik zo moe dat ik de rest van de dag amper meer uit mijn mandje te krijgen ben.
