Nieuwe dieren leren

Sam oog in oog met een adder

Ik ben best tevreden met hoe alles is. Het huis, de tuin, mama en papa, het eten; alles voorspelbaar. Er valt heus wel eens iets op af te dingen, maar rust, reinheid en regelmaat zijn een groot goed.

Het mooie van iets anders is dat het niet hetzelfde is. Op een andere dag ruik, zie en hoor je andere dingen, en wie weet proef je ook nog eens iets nieuws.

Vandaag was ik in het bos met mama, papa, Truus en Opoe Velletje. Er begint alweer van alles van de bomen te vallen, maar het was mooi weer. Tussen het gras en de bladeren, vlak naast het pad, zag ik iets bewegen.

Tijd voor de jacht! Typisch wat er op zo’n moment in je lijf gebeurt. Jagen is geen kwestie van willen of niet willen. Er komt geen besluit aan te pas, het is je lichaam dat voor je beslist. Alle spieren spannen zich, de zintuigen op maximale stand en er op af. Alles in je lijf gilt: moord!

Eer papa de lijn vast kon zetten, schoot ik er op af en daar had ik het in de bek: een nieuw dier, bruin, lang, glad en kronkelig. Dat verrekte beest wriggelde zo erg dat ik het niet goed vast had. Ik liet los, wilde weer toehappen, maar papa was me te snel af. Hij gaf een ruk aan mijn tuigje, zodat ik een stukje door de lucht vloog en weer midden op het pad belandde.

Ik piepen, ik wou er uit alle macht weer op af, maar papa hield de lijn kort. Met zijn andere hand pakte hij een stok, plaatste die onder het beest en wipte het behendig tussen de takken. Intussen haalde mama het platte ding uit haar zak dat ze altijd bij zich heeft en maakte een plaatje.

Een adder, zei papa even later ernstig, nadat hij het plaatje had bestudeerd.

Ik ben er dan wel niet achtergekomen hoe adder smaakt – misschien wel naar kip – maar het was toch mooi. Het was weer eens wat anders. Terug naar huis heb ik heerlijk geslapen.

Aanbevolen artikelen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *