admin Als mama en papa klaar zijn met eten, krijgen Truus en ik de restjes. Die zijn melkachtig en zoet, maar geen melk. Er zijn verschillende soorten van. Soms is het wit, soms geel; soms zit het aan een stokje, maar meestal in een kommetje. Wij zouden er best een kommetje vol van lusten, maar blijkbaar is dat te hoog gegrepen. Hoe dan ook: het is een van de hoogtepunten van de dag.
Opvallend is dat dit stokje of kommetje niet het eerste is wat mama en papa eten. Daarvoor hebben ze al een groot bord eten op. Truus en ik krijgen altijd maar één bakje, maar zij eten dus twee keer achter elkaar. Dat u het goed begrijpt: eerst een groot bord vol eten, en daarna nog een kommetje zoet, of eten aan een stokje.
Ik zal het nog gekker vertellen. Soms hebben ze voor het grote bord ook al zitten eten, maar dan kleine hapjes, bijvoorbeeld kaas of worst. Die hapjes staan op één bord, waar mama en papa allebei van eten, zonder te vechten. Dat is al vreemd genoeg, maar let wel, we hebben het hier dus over drie keer eten!
Op de teevee heb ik gezien dat er mensen zijn die het nóg bonter maken. Die krijgen wel vijf of zes keer eten achter elkaar. En – dit is echt niet te geloven – dan zijn er ook nog mensen die de hele dag niets anders doen dan eten. Mij lijkt dat fantastisch, maar die mensen lijken daar toch niet helemaal gelukkig mee. Ze zwellen op, ze kunnen alleen nog maar heel langzaam lopen en ze kijken daar heel moeilijk bij. Hoe zou het zijn om zo’n baasje te hebben? Je krijgt vast meer kommetjes om uit te likken, maar het uitgaan schiet erbij in. Ik weet niet wat het beste is.
