admin Wist u, lezer, dat er plekken zijn waar het eten gewoon op straat ligt? Niet dat je de hele tijd aan het zoeken bent voor een piezeltje, zoals thuis, maar overal eten? Wist u dat zulke plekken bestaan?
Nou, ik zal u vertellen: ik ben er geweest. Het was een eind rijden. Op een plein stond een grote verzameling bont gekleurde huisjes, waar groepjes mensen rondhingen. Overal was veel lawaai. Het klonk als oenk oenk oenk. Veel van die huisjes, daarvan snapte ik niet zo goed wat het nut was. Daar gooiden mensen muntjes in apparaten en in ruil daarvoor kregen ze niks. Maar er waren ook huisjes, en die moet je hebben, waar je kip kon krijgen, en ijs, en van die zoute gele stokjes die mensen graag eten.
Het is onvoorstelbaar wat mensen laten vallen als ze aan het eten zijn. Je zou zeggen, bukken en snel oppakken eer iemand anders ermee aan de haal gaat, maar dat vinden ze blijkbaar niet de moeite waard. Daar begrijp ik niks van. Soms eet ik te snel en dan komt het er allemaal weer uit, maar dat eet ik dan voor de tweede keer. Dat kan prima. Maar goed: zo kan het dus gebeuren dat de grond bezaaid ligt met eten. Van mij hadden we helemaal niet terug hoeven gaan. Op die magische plek had ik, ondanks de herrie, altijd wel willen blijven.
